IPv4 vs IPv6: Wat is het verschil en welke is beter?
Dit artikel legt je uit wat het verschil is tussen IPv4 en IPv6 en welke beter is."
Een IP-adres (internet protocol) is een fundamenteel element van hoe internet werkt.
Traditioneel opgebouwd uit nummers zoals 123.12.34.56, zal elk afzonderlijk apparaat dat is verbonden met internet een IP-adres toegewezen krijgen zodat het kan worden geïdentificeerd en gelokaliseerd.
Dit is niet veel anders dan een straatadres, omdat het toestaat dat informatie overal ter wereld naar die virtuele locatie wordt verzonden.
Maar aangezien het gebruik van internet en de connectiviteit van technologie snel blijven toenemen, is er een noodzaak om van de oorspronkelijke standaard IPv4 naar IPv6 te veranderen.
Maar wat zijn nu de verschillen tussen de twee protocollen en welke is beter voor jou?
Geschiedenis van IPv4
IPv4 is eind jaren tachtig uitgevonden en blijft de meest gebruikte methode om online verkeer naar de juiste locaties te leiden.
De combinatie van getallen die door IPv4 kan worden begrepen, resulteert in 4,3 miljard potentiële IP-adressen.
Hoewel dit in de jaren '80 en '90 genoeg was, gaat het enorme aantal op internet aangesloten apparaten dat tegenwoordig beschikbaar is, veel verder dan wat eerder kon worden gedacht.
Met mensen die dagelijks meerdere verbonden apparaten gebruiken, van telefoons en tablets tot smart TV's, gameconsoles, stemassistenten en smart gloeilampen, versnellen we naar IPv4's adreslimiet - wat zou kunnen betekenen dat geen nieuwe apparaten verbinding kunnen maken met internet.
Om dit risico te bestrijden, is het gebruikelijk dat veel apparaten verbinding maken via een dynamisch IP-adres, dat wil zeggen een IP-adres dat wordt toegewezen wanneer het apparaat verbinding maakt met internet en opnieuw kan worden toegewezen wanneer het apparaat de verbinding verbreekt.
Eerder ontving elk apparaat zijn eigen statische IP, wat betekende dat veel adressen ongebruikt bleven wanneer apparaten niet waren verbonden.
Geschiedenis van IPv6
De ontwikkeling van een vervangend systeem resulteerde in de lancering van IPv6 in 1998.
Door IP-adressen uit te breiden van 32 bit naar 128 bit, nam het maximumaantal combinaties aanzienlijk toe, van 4,3 miljard naar 340 VN decillion, waardoor de druk op het IPv4-systeem afnam.
IPv6 biedt ook veel verbeterde beveiligingsopties ten opzichte van zijn voorganger.
IPv6 voert bijvoorbeeld end-to-end-codering standaard uit. Hoewel codering kan worden gebruikt met IPv4, is het een extra die niet consequent wordt gebruikt.
Als IPv6 universeel werd gebruikt, zou het versleutelingsniveau Man-in-The-Middle (MITM) -aanvallen aanzienlijk kunnen belemmeren.
Bovendien zou IP-spoofing in het algemeen ongelooflijk moeilijk worden. Dit komt door verbeteringen in het veilig verifiëren van de identiteit van de host, het verbeteren van het vertrouwen in verbindingen en het beperken van het vermogen van een hacker om zich als een host voor te doen.
De omschakeling is echter niet zo eenvoudig als het upgraden van je software.
Welke invloed heeft dit op de beveiliging?
Op papier is IPv6 verreweg de veiligste van de twee opties, maar de moeilijkheid zit in de implementatie ervan.
Er zijn enorme verschillen tussen de twee, wat betekent dat het niet zo eenvoudig is als het inschakelen van IPv6 op je server.
Firewalls, beveiligingslogboeken en netwerkinstellingen zijn mogelijk niet standaard IPv6-geschikt - met het verschil dat hieruit resulteert creëert het kansen voor aanvallen en je netwerkstructuur zal waarschijnlijk van de grond af opnieuw moeten worden ontworpen.
Evenzo zou een geleidelijke overgang betekenen dat zowel IPv6 als IPv4 tegelijkertijd worden gebruikt, wat mogelijk gaten in je beveiliging kan veroorzaken.
Omdat adoptie zo'n enorme taak is en gedeeltelijke adoptie niet veilig is, is het ondanks de vele extra voordelen van IPv6, duidelijk waarom IPv4 nog steeds voorkomt.
De meeste beveiligingsbewuste gebruikers zijn bekend met de voordelen van verhoogde beveiliging en anonimiteit die een virtueel private netwerk (VPN) kan bieden, maar niet alle VPN-services gebruiken IPv6.
Als je probeert een IPv6-adres te gebruiken, kan de VPN mogelijk een IPv6-compatibele DNS-server gebruiken die zich buiten het netwerk bevindt, wat kan leiden tot een mogelijk gegevenslek of in het blootstellen van je echte locatie.
Dit kan worden vermeden door de compatibiliteit van je apparaten en services te controleren.
Je kunt ook een IP-adres controle hulpmiddel en DNS-lek controle hulpmiddel gebruiken om te zien of je gegevens worden weergegeven.
Zoals altijd met nieuwe veiligheidsmaatregelen zal er een tijd komen dat nieuwe kwetsbaarheden worden ontdekt en uitgebuit.
Systemen zullen blijven evolueren om veiliger te worden, en een bredere implementatie van IPv6 is de volgende stap.
Hoewel dit gebeurt, gebeurt dit echter traag. Veel bedrijven en services upgraden alleen als hun bestaande routers en switches moeten worden vervangen.
Dus wat is het beste?
Ondanks de vele voordelen van IPv6 zullen gebruikers waarschijnlijk geen verbeteringen in de snelheid en prestaties van hun internetverbindingen opmerken.
In feite kan er sprake zijn van verhoogde latentie veroorzaakt door de conversie van gegevens tussen IPv6 en IPv4.
Hoewel het ideaal zou zijn als IPv6 een universele oplossing zou zijn, de realiteit van de implementatie betekent dat je keuze afhankelijk is van je installatie.
IPv4 blijft zijn doel dienen, maar IPv6 is duidelijk een duidelijke verbetering van de beveiliging en moet waar mogelijk worden overgenomen.
Tot IPv6 echter een uniforme standaard is, moet er goed op worden gelet dat apparaten met verschillende IP-protocollen geen onbedoelde zwakke punten in je netwerk vormen.